Wat als je op een dag besluit niet meer te ademen, dat kan toch niet, zou je zeggen??…Je ademt toch gewoon, dat heb je nodig om te leven! Toch gebeurt dit wel met een mens die besluit niet meer te eten. Het is alsof het systeem zegt “ ik kan leven zonder niks nodig te hebben” Ik ontken dat gene wat ik nodig heb.
Eten tot ons nemen is precies genomen, letterlijk kunnen ontvangen.
Het is een ja naar het leven, een ja naar geven wat je nodig hebt.
Op jonge leeftijd ontwikkelen we overlevingsmechanismen die ons beschermen tegen de wereld om ons heen. Dat is maar goed ook anders zouden we het als kind niet overleven in welke bevoorrechte levenssituatie dan ook, het kind zal moeten leren zichzelf te beschermen.
Overlevingsmechanismen ontstaan als een kind pijn of angst ervaart of dat er door volwassenen ontkenning is van de behoeften die het kind nodig heeft en ja …..dit gebeurt in de meest gezonde gezinnen ook net zo goed.
Een kind zal altijd momenten hebben waarop het in zijn kwetsbare ziel plots geraakt wordt. Dit doordat er nog geen bescherming mechanismen zijn ontwikkeld zoals dat bij volwassenen wel het geval is. Zo zeggen we, kinderen zijn nog puur, daar bedoelen we onder anderen ook mee dat kinderen nog geen wapens hebben ontwikkeld die hem of haar kunnen beschermen tegen de pijn. De pijn komt dus ook puur binnen recht in de roos!
Er wordt een deelpersoon geboren op het moment dat het kind te veel geraakt wordt of niet wordt voorzien in zijn (emotionele) behoeftes, dit gebeurt pas als iets zich vaker herhaald. Het systeem van het kind moet iets doen om te voorkomen dat zijn kwetsbare ziel nogmaals geraakt zal worden. Een deelpersoon wordt geboren om zo een manier te vinden om met de situatie om te gaan maar ook om de wereld om hem of haar heen veilig te houden.
Voeding is iets wat een lichaam van nature voelt als behoefte maar wat als er een deel wordt geboren in een kind, puber of volwassen mens die deze behoeftes gaat ontkennen?
Geen voeding tot je nemen is niet alleen ontkenning van behoefte maar ook een manier om je buitenwereld een boodschap te geven. Laten voeding nu net velen boodschappen in zich mee dragen.
Naar mijn inziens moet een deel wat het innerlijk kind beschermt altijd worden benaderd als positief. Het is namelijk juist dat deel wat het kind lang heeft kunnen beschermen. Het ontnemen van dit deel zal catastrofale gevolgen kunnen hebben. Hier is respect gediend en een oprechte verbinding te maken met dit deel zal zeer te goede komen voor het herstel.
Belangrijk is het deel te erkennen, te onderzoeken en te weten wat dit deel vraagt en vooral waar het voor staat!
Het “ ik ” in zijn totaliteit is vaak ondergesneeuwd door het “niet eet monstertje” Het naar boven halen en het versterken van het “ ik “ als totaliteit zal zorgen dat het deel persoon inziet dat het niet langer zo nodig is als voorheen om de boel te beschermen.
Het opnieuw verbinding maken met het eigen innerlijk kind zal ten goede zijn als we kijken naar het leren herkennen van eigen behoeftes. Eigen behoeften herkennen, communiceren en tot uitdrukking brengen is een belangrijk onderdeel van de therapie.
Ik geloof dat elke eetstoornis tot een volledig herstel kan komen. Dit uit eigen ervaring hier 15 jaar en misschien wel 20 jaar van mijn leven mee geworsteld te hebben. Ik ken de weg eruit en zal ook vanuit ervaring schrijven hoe dit te hebben gedaan.
Wil jij ook volledig herstellen van een eetstoornis? Ik plan graag een gesprek in om vrijblijvend kennis te maken en te onderzoeken hoe ik jou kan helpen.
